dukać

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *dukati.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈdu.kat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ukat͡ɕ
  • Syllabification: du‧kać

Verb

dukać impf (perfective wydukać)

  1. (intransitive) to stammer

Conjugation
Conjugation of dukać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive dukać
present tense 1st dukam dukamy
2nd dukasz dukacie
3rd duka dukają
impersonal duka się
past tense 1st dukałem dukałam dukaliśmy dukałyśmy
2nd dukałeś dukałaś dukaliście dukałyście
3rd dukał dukała dukało dukali dukały
impersonal dukano
future tense 1st będę dukał,
będę dukać
 będę dukała,
będę dukać
 będziemy dukali,
będziemy dukać
 będziemy dukały,
będziemy dukać
2nd będziesz dukał,
będziesz dukać
 będziesz dukała,
będziesz dukać
 będziecie dukali,
będziecie dukać
 będziecie dukały,
będziecie dukać
3rd będzie dukał,
będzie dukać
 będzie dukała,
będzie dukać
 będzie dukało,
będzie dukać
 będą dukali,
będą dukać
 będą dukały,
będą dukać
impersonal będzie dukać się
conditional 1st dukałbym dukałabym dukalibyśmy dukałybyśmy
2nd dukałbyś dukałabyś dukalibyście dukałybyście
3rd dukałby dukałaby dukałoby dukaliby dukałyby
impersonal dukano by
imperative 1st niech dukam dukajmy
2nd dukaj dukajcie
3rd niech duka niech dukają
active adjectival participle dukający dukająca dukające dukający dukające
passive adjectival participle dukany dukana dukane dukani dukane
contemporary adverbial participle dukając
verbal noun dukanie

Further reading
  • dukać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dukać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.