duodecimus
Latin
    
| ← 11 | XII 12 | 13 → [a], [b] | 
|---|---|---|
| Cardinal: duodecim Ordinal: duodecimus Adverbial: duodeciēs, duodeciēns Multiplier: duodecuplus, duodecuplex, duodecimplus, duodecimplex, duodecemplus, duodecemplex Distributive: duodēnī Fractional: ū̆ncia | ||
Etymology
    
From duodecim (“twelve”).
Pronunciation
    
- (Classical) IPA(key): /du.oˈde.ki.mus/, [d̪uɔˈd̪ɛkɪmʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /du.oˈde.t͡ʃi.mus/, [d̪uoˈd̪ɛːt͡ʃimus]
Declension
    
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | duodecimus | duodecima | duodecimum | duodecimī | duodecimae | duodecima | |
| Genitive | duodecimī | duodecimae | duodecimī | duodecimōrum | duodecimārum | duodecimōrum | |
| Dative | duodecimō | duodecimō | duodecimīs | ||||
| Accusative | duodecimum | duodecimam | duodecimum | duodecimōs | duodecimās | duodecima | |
| Ablative | duodecimō | duodecimā | duodecimō | duodecimīs | |||
| Vocative | duodecime | duodecima | duodecimum | duodecimī | duodecimae | duodecima | |
Descendants
    
- English: duodecimate
References
    
- “duodecimus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “duodecimus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- duodecimus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.