dymić

Polish

Etymology

From dym +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈdɨ.mit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨmit͡ɕ
  • Syllabification: dy‧mić

Verb

dymić impf

  1. (intransitive) to smoke (give off smoke)

Conjugation
Conjugation of dymić impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive dymić
present tense 1st dymię dymimy
2nd dymisz dymicie
3rd dymi dymią
impersonal dymi się
past tense 1st dymiłem dymiłam dymiliśmy dymiłyśmy
2nd dymiłeś dymiłaś dymiliście dymiłyście
3rd dymił dymiła dymiło dymili dymiły
impersonal dymiono
future tense 1st będę dymił,
będę dymić
 będę dymiła,
będę dymić
 będziemy dymili,
będziemy dymić
 będziemy dymiły,
będziemy dymić
2nd będziesz dymił,
będziesz dymić
 będziesz dymiła,
będziesz dymić
 będziecie dymili,
będziecie dymić
 będziecie dymiły,
będziecie dymić
3rd będzie dymił,
będzie dymić
 będzie dymiła,
będzie dymić
 będzie dymiło,
będzie dymić
 będą dymili,
będą dymić
 będą dymiły,
będą dymić
impersonal będzie dymić się
conditional 1st dymiłbym dymiłabym dymilibyśmy dymiłybyśmy
2nd dymiłbyś dymiłabyś dymilibyście dymiłybyście
3rd dymiłby dymiłaby dymiłoby dymiliby dymiłyby
impersonal dymiono by
imperative 1st niech dymię dymmy
2nd dym dymcie
3rd niech dymi niech dymią
active adjectival participle dymiący dymiąca dymiące dymiący dymiące
contemporary adverbial participle dymiąc
verbal noun dymienie

Further reading
  • dymić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dymić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.