dyszeć

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *dyšati.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈdɨ.ʂɛt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨʂɛt͡ɕ
  • Syllabification: dy‧szeć

Verb

dyszeć impf

  1. (intransitive) to breathe with difficulty, to pant

Conjugation
Conjugation of dyszeć impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive dyszeć
present tense 1st dyszę dyszymy
2nd dyszysz dyszycie
3rd dyszy dyszą
impersonal dyszy się
past tense 1st dyszałem dyszałam dyszeliśmy dyszałyśmy
2nd dyszałeś dyszałaś dyszeliście dyszałyście
3rd dyszał dyszała dyszało dyszeli dyszały
impersonal dyszano
future tense 1st będę dyszał,
będę dyszeć
 będę dyszała,
będę dyszeć
 będziemy dyszeli,
będziemy dyszeć
 będziemy dyszały,
będziemy dyszeć
2nd będziesz dyszał,
będziesz dyszeć
 będziesz dyszała,
będziesz dyszeć
 będziecie dyszeli,
będziecie dyszeć
 będziecie dyszały,
będziecie dyszeć
3rd będzie dyszał,
będzie dyszeć
 będzie dyszała,
będzie dyszeć
 będzie dyszało,
będzie dyszeć
 będą dyszeli,
będą dyszeć
 będą dyszały,
będą dyszeć
impersonal będzie dyszeć się
conditional 1st dyszałbym dyszałabym dyszelibyśmy dyszałybyśmy
2nd dyszałbyś dyszałabyś dyszelibyście dyszałybyście
3rd dyszałby dyszałaby dyszałoby dyszeliby dyszałyby
impersonal dyszano by
imperative 1st niech dyszę dyszmy
2nd dysz dyszcie
3rd niech dyszy niech dyszą
active adjectival participle dyszący dysząca dyszące dyszący dyszące
contemporary adverbial participle dysząc
verbal noun dyszenie

Further reading
  • dyszeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dyszeć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.