dziki

See also: дзікі

Polish

Pronunciation

IPA^(key): /ˈd͡ʑi.ki/
Audio (file)
Rhymes: -iki
Syllabification: dzi‧ki

Etymology 1

Inherited from Proto-Slavic *dikъ, from Proto-Indo-European *dʰiHkos.

Adjective

dziki (comparative dzikszy or bardziej dziki, superlative najdzikszy or najbardziej dziki, adverb dziko)

wild, untamed
(colloquial) wild, lacking inhibition or moderation (e.g. a party)
(colloquial) asocial, shut-in, very introverted

Declension

Declension of dziki

case	singular				plural
case	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	dziki		dzikie	dzika	dzicy	dzikie
genitive	dzikiego			dzikiej	dzikich
dative	dzikiemu			dzikiej	dzikim
accusative	dzikiego	dziki	dzikie	dziką	dzikich	dzikie
instrumental	dzikim			dziką	dzikimi
locative	dzikim			dzikiej	dzikich

Derived terms

nouns

dzicz
dzikus

verb

dziczeć

Related terms

adjective

dziczy

nouns

dziczyzna
dzik
dzikarz

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

dziki m anim

nominative/accusative/vocative plural of dzik

Further reading

dziki in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
dziki in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.