elicitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of ēliciō.
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | ēlicitus | ēlicita | ēlicitum | ēlicitī | ēlicitae | ēlicita | |
| Genitive | ēlicitī | ēlicitae | ēlicitī | ēlicitōrum | ēlicitārum | ēlicitōrum | |
| Dative | ēlicitō | ēlicitō | ēlicitīs | ||||
| Accusative | ēlicitum | ēlicitam | ēlicitum | ēlicitōs | ēlicitās | ēlicita | |
| Ablative | ēlicitō | ēlicitā | ēlicitō | ēlicitīs | |||
| Vocative | ēlicite | ēlicita | ēlicitum | ēlicitī | ēlicitae | ēlicita | |
References
- “elicitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- elicitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.