emittens
Latin
Etymology
Present participle of ēmittō.
Participle
ēmittēns m, f, n (genitive ēmittentis); third declension
- emitting (sending forth)
- hurling
- uttering
- discharging
- expelling
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | ēmittēns | ēmittēns | ēmittentēs | ēmittentia | |
| Genitive | ēmittentis | ēmittentis | ēmittentium | ēmittentium | |
| Dative | ēmittentī | ēmittentī | ēmittentibus | ēmittentibus | |
| Accusative | ēmittentem | ēmittēns | ēmittentēs | ēmittentia | |
| Ablative | ēmittentī | ēmittentī | ēmittentibus | ēmittentibus | |
| Vocative | ēmittēns | ēmittēns | ēmittentēs | ēmittentia | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.