enodabilis
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /eː.noːˈdaː.bi.lis/, [eːnoːˈd̪äːbɪlʲɪs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /e.noˈda.bi.lis/, [enoˈd̪äːbilis]
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | ēnōdābilis | ēnōdābile | ēnōdābilēs | ēnōdābilia | |
| Genitive | ēnōdābilis | ēnōdābilium | |||
| Dative | ēnōdābilī | ēnōdābilibus | |||
| Accusative | ēnōdābilem | ēnōdābile | ēnōdābilēs ēnōdābilīs |
ēnōdābilia | |
| Ablative | ēnōdābilī | ēnōdābilibus | |||
| Vocative | ēnōdābilis | ēnōdābile | ēnōdābilēs | ēnōdābilia | |
Derived terms
References
- “enodabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- enodabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.