epigraphicus

Latin

Etymology

From the Ancient Greek ἐπῐγρᾰφῐκός (epigraphikós), from ἐπῐγρᾰφή (epigraphḗ, an inscription) + -ῐκός (-ikós, of or pertaining to).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /e.piˈɡra.pʰi.kus/, [ɛ.pɪˈɡra.pʰɪ.kʊs]

Adjective

epigraphicus (feminine epigraphica, neuter epigraphicum); first/second declension

  1. (New Latin) epigraphic, epigraphical (of or pertaining to [dedicatory] inscriptions)
    Supplementum Epigraphicum GraecumThe Greek Epigraphical Supplement
    • 1620, Petrus á Beeck, Aquiſgranum ſiue Hiſtorica Narratio, De Regiæ S.R.I. & Coronationis Regum Rom., 226:
      [] decedit ex humanis ann. 1483. funeratuſque eſt in templo antiquo vt docet epigraphica inſcriptio inciſa ſaxo []
    • 1635, Philibert Monet, Invantaire des deux Langues, françoise, et latine, 569/2:
      Cordon, filet de chaque coté de la legeande : Limbus epigraphicus, Monetalis epigraphe linearis orbiculus.

Declension

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative epigraphicus epigraphica epigraphicum epigraphicī epigraphicae epigraphica
Genitive epigraphicī epigraphicae epigraphicī epigraphicōrum epigraphicārum epigraphicōrum
Dative epigraphicō epigraphicae epigraphicō epigraphicīs epigraphicīs epigraphicīs
Accusative epigraphicum epigraphicam epigraphicum epigraphicōs epigraphicās epigraphica
Ablative epigraphicō epigraphicā epigraphicō epigraphicīs epigraphicīs epigraphicīs
Vocative epigraphice epigraphica epigraphicum epigraphicī epigraphicae epigraphica
  • epigraphē
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.