erigens
Latin
Etymology
Present participle of ērigō.
Participle
ērigēns m, f, n (genitive ērigentis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | ērigēns | ērigēns | ērigentēs | ērigentia | |
| Genitive | ērigentis | ērigentis | ērigentium | ērigentium | |
| Dative | ērigentī | ērigentī | ērigentibus | ērigentibus | |
| Accusative | ērigentem | ērigēns | ērigentēs | ērigentia | |
| Ablative | ērigentī | ērigentī | ērigentibus | ērigentibus | |
| Vocative | ērigēns | ērigēns | ērigentēs | ērigentia | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.