ewakuować

Polish

Etymology

Borrowed from Latin ēvacuāre + -ować.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɛ.va.kuˈɔ.vat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔvat͡ɕ
  • Syllabification: e‧wa‧ku‧o‧wać

Verb

ewakuować impf

  1. (transitive) to evacuate (to cause to leave or withdraw from)
  2. (reflexive) to self-evacuate

Conjugation
Conjugation of ewakuować impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ewakuować
present tense 1st ewakuuję ewakuujemy
2nd ewakuujesz ewakuujecie
3rd ewakuuje ewakuują
impersonal ewakuuje się
past tense 1st ewakuowałem ewakuowałam ewakuowaliśmy ewakuowałyśmy
2nd ewakuowałeś ewakuowałaś ewakuowaliście ewakuowałyście
3rd ewakuował ewakuowała ewakuowało ewakuowali ewakuowały
impersonal ewakuowano
future tense 1st będę ewakuował,
będę ewakuować
 będę ewakuowała,
będę ewakuować
 będziemy ewakuowali,
będziemy ewakuować
 będziemy ewakuowały,
będziemy ewakuować
2nd będziesz ewakuował,
będziesz ewakuować
 będziesz ewakuowała,
będziesz ewakuować
 będziecie ewakuowali,
będziecie ewakuować
 będziecie ewakuowały,
będziecie ewakuować
3rd będzie ewakuował,
będzie ewakuować
 będzie ewakuowała,
będzie ewakuować
 będzie ewakuowało,
będzie ewakuować
 będą ewakuowali,
będą ewakuować
 będą ewakuowały,
będą ewakuować
impersonal będzie ewakuować się
conditional 1st ewakuowałbym ewakuowałabym ewakuowalibyśmy ewakuowałybyśmy
2nd ewakuowałbyś ewakuowałabyś ewakuowalibyście ewakuowałybyście
3rd ewakuowałby ewakuowałaby ewakuowałoby ewakuowaliby ewakuowałyby
impersonal ewakuowano by
imperative 1st niech ewakuuję ewakuujmy
2nd ewakuuj ewakuujcie
3rd niech ewakuuje niech ewakuują
active adjectival participle ewakuujący ewakuująca ewakuujące ewakuujący ewakuujące
passive adjectival participle ewakuowany ewakuowana ewakuowane ewakuowani ewakuowane
contemporary adverbial participle ewakuując
verbal noun ewakuowanie

Verb

ewakuować pf

  1. (transitive) to evacuate (to cause to leave or withdraw from)
  2. (reflexive) to self-evacuate

Conjugation
Conjugation of ewakuować pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ewakuować
future tense 1st ewakuuję ewakuujemy
2nd ewakuujesz ewakuujecie
3rd ewakuuje ewakuują
impersonal ewakuuje się
past tense 1st ewakuowałem ewakuowałam ewakuowaliśmy ewakuowałyśmy
2nd ewakuowałeś ewakuowałaś ewakuowaliście ewakuowałyście
3rd ewakuował ewakuowała ewakuowało ewakuowali ewakuowały
impersonal ewakuowano
conditional 1st ewakuowałbym ewakuowałabym ewakuowalibyśmy ewakuowałybyśmy
2nd ewakuowałbyś ewakuowałabyś ewakuowalibyście ewakuowałybyście
3rd ewakuowałby ewakuowałaby ewakuowałoby ewakuowaliby ewakuowałyby
impersonal ewakuowano by
imperative 1st niech ewakuuję ewakuujmy
2nd ewakuuj ewakuujcie
3rd niech ewakuuje niech ewakuują
passive adjectival participle ewakuowany ewakuowana ewakuowane ewakuowani ewakuowane
anterior adverbial participle ewakuowawszy
verbal noun ewakuowanie
adjective
nouns

Descendants
  • → Ukrainian: евакуюва́ти (evakujuváty)

Further reading
  • ewakuować in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ewakuować in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.