exarans
Latin
    
    Etymology
    
Present participle of exarō.
Declension
    
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | exarāns | exarāns | exarantēs | exarantia | |
| Genitive | exarantis | exarantis | exarantium | exarantium | |
| Dative | exarantī | exarantī | exarantibus | exarantibus | |
| Accusative | exarantem | exarāns | exarantēs, exarantīs | exarantia | |
| Ablative | exarante, exarantī1 | exarante, exarantī1 | exarantibus | exarantibus | |
| Vocative | exarāns | exarāns | exarantēs | exarantia | |
1When used purely as an adjective.
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.