excaecatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of excaecō.
Participle
excaecātus m (feminine excaecāta, neuter excaecātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | excaecātus | excaecāta | excaecātum | excaecātī | excaecātae | excaecāta | |
| Genitive | excaecātī | excaecātae | excaecātī | excaecātōrum | excaecātārum | excaecātōrum | |
| Dative | excaecātō | excaecātae | excaecātō | excaecātīs | excaecātīs | excaecātīs | |
| Accusative | excaecātum | excaecātam | excaecātum | excaecātōs | excaecātās | excaecāta | |
| Ablative | excaecātō | excaecātā | excaecātō | excaecātīs | excaecātīs | excaecātīs | |
| Vocative | excaecāte | excaecāta | excaecātum | excaecātī | excaecātae | excaecāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.