excruciatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of excruciō (“torment greatly”).
Participle
excruciātus (feminine excruciāta, neuter excruciātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | excruciātus | excruciāta | excruciātum | excruciātī | excruciātae | excruciāta | |
| Genitive | excruciātī | excruciātae | excruciātī | excruciātōrum | excruciātārum | excruciātōrum | |
| Dative | excruciātō | excruciātō | excruciātīs | ||||
| Accusative | excruciātum | excruciātam | excruciātum | excruciātōs | excruciātās | excruciāta | |
| Ablative | excruciātō | excruciātā | excruciātō | excruciātīs | |||
| Vocative | excruciāte | excruciāta | excruciātum | excruciātī | excruciātae | excruciāta | |
References
- “excruciatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- excruciatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.