exculcatus
Latin
    
    Etymology
    
Perfect passive participle of exculcō
Participle
    
exculcātus (feminine exculcāta, neuter exculcātum); first/second-declension participle
Declension
    
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | exculcātus | exculcāta | exculcātum | exculcātī | exculcātae | exculcāta | |
| Genitive | exculcātī | exculcātae | exculcātī | exculcātōrum | exculcātārum | exculcātōrum | |
| Dative | exculcātō | exculcātō | exculcātīs | ||||
| Accusative | exculcātum | exculcātam | exculcātum | exculcātōs | exculcātās | exculcāta | |
| Ablative | exculcātō | exculcātā | exculcātō | exculcātīs | |||
| Vocative | exculcāte | exculcāta | exculcātum | exculcātī | exculcātae | exculcāta | |
References
    
- “exculcatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.