exonio
Latin
Alternative forms
Etymology
From ex- + sonium + -ō, from Proto-West Germanic *sunnju (“care, need”). The spelling may reflect conflation with onus (“burden”).
Verb
exoniō (present infinitive exoniāre, perfect active exoniāvī, supine exoniātum); first conjugation (Medieval Latin, law)
Conjugation
| Conjugation of exoniō (first conjugation) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| indicative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | exoniō | exoniās | exoniat | exoniāmus | exoniātis | exoniant |
| imperfect | exoniābam | exoniābās | exoniābat | exoniābāmus | exoniābātis | exoniābant | |
| future | exoniābō | exoniābis | exoniābit | exoniābimus | exoniābitis | exoniābunt | |
| perfect | exoniāvī | exoniāvistī | exoniāvit | exoniāvimus | exoniāvistis | exoniāvērunt, exoniāvēre | |
| pluperfect | exoniāveram | exoniāverās | exoniāverat | exoniāverāmus | exoniāverātis | exoniāverant | |
| future perfect | exoniāverō | exoniāveris | exoniāverit | exoniāverimus | exoniāveritis | exoniāverint | |
| passive | present | exonior | exoniāris, exoniāre |
exoniātur | exoniāmur | exoniāminī | exoniantur |
| imperfect | exoniābar | exoniābāris, exoniābāre |
exoniābātur | exoniābāmur | exoniābāminī | exoniābantur | |
| future | exoniābor | exoniāberis, exoniābere |
exoniābitur | exoniābimur | exoniābiminī | exoniābuntur | |
| perfect | exoniātus + present active indicative of sum | ||||||
| pluperfect | exoniātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
| future perfect | exoniātus + future active indicative of sum | ||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | exoniem | exoniēs | exoniet | exoniēmus | exoniētis | exonient |
| imperfect | exoniārem | exoniārēs | exoniāret | exoniārēmus | exoniārētis | exoniārent | |
| perfect | exoniāverim | exoniāverīs | exoniāverit | exoniāverīmus | exoniāverītis | exoniāverint | |
| pluperfect | exoniāvissem | exoniāvissēs | exoniāvisset | exoniāvissēmus | exoniāvissētis | exoniāvissent | |
| passive | present | exonier | exoniēris, exoniēre |
exoniētur | exoniēmur | exoniēminī | exonientur |
| imperfect | exoniārer | exoniārēris, exoniārēre |
exoniārētur | exoniārēmur | exoniārēminī | exoniārentur | |
| perfect | exoniātus + present active subjunctive of sum | ||||||
| pluperfect | exoniātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
| imperative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | — | exoniā | — | — | exoniāte | — |
| future | — | exoniātō | exoniātō | — | exoniātōte | exoniantō | |
| passive | present | — | exoniāre | — | — | exoniāminī | — |
| future | — | exoniātor | exoniātor | — | — | exoniantor | |
| non-finite forms | active | passive | |||||
| present | perfect | future | present | perfect | future | ||
| infinitives | exoniāre | exoniāvisse | exoniātūrum esse | exoniārī | exoniātum esse | exoniātum īrī | |
| participles | exoniāns | — | exoniātūrus | — | exoniātus | exoniandus | |
| verbal nouns | gerund | supine | |||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
| exoniandī | exoniandō | exoniandum | exoniandō | exoniātum | exoniātū | ||
Derived terms
- exoniātor
References
- essoniare in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- Niermeyer, Jan Frederik (1976), “exoniare”, in Mediae Latinitatis Lexicon Minus, Leiden, Boston: E. J. Brill, page 395
- R. E. Latham, D. R. Howlett, & R. K. Ashdowne, editors (1975–2013), “essoniare”, in Dictionary of Medieval Latin from British Sources, London: Oxford University Press for the British Academy, →ISBN, →OCLC
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.