exprobratio
Latin
Etymology
From exprōbrō (“reproach, upbraid, reprove”) + -tiō, from ex- + probrum (“disgrace, shame”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ek.sproːˈbraː.ti.oː/, [ɛks̠proːˈbräːt̪ioː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ek.sproˈbrat.t͡si.o/, [eksproˈbrät̪ː͡s̪io]
Declension
Third-declension noun.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative | exprōbrātiō | exprōbrātiōnēs |
| Genitive | exprōbrātiōnis | exprōbrātiōnum |
| Dative | exprōbrātiōnī | exprōbrātiōnibus |
| Accusative | exprōbrātiōnem | exprōbrātiōnēs |
| Ablative | exprōbrātiōne | exprōbrātiōnibus |
| Vocative | exprōbrātiō | exprōbrātiōnēs |
References
- “exprobratio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- exprobratio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.