exprobratus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of exprōbrō.
Participle
exprōbrātus m (feminine exprōbrāta, neuter exprōbrātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | exprōbrātus | exprōbrāta | exprōbrātum | exprōbrātī | exprōbrātae | exprōbrāta | |
| Genitive | exprōbrātī | exprōbrātae | exprōbrātī | exprōbrātōrum | exprōbrātārum | exprōbrātōrum | |
| Dative | exprōbrātō | exprōbrātae | exprōbrātō | exprōbrātīs | exprōbrātīs | exprōbrātīs | |
| Accusative | exprōbrātum | exprōbrātam | exprōbrātum | exprōbrātōs | exprōbrātās | exprōbrāta | |
| Ablative | exprōbrātō | exprōbrātā | exprōbrātō | exprōbrātīs | exprōbrātīs | exprōbrātīs | |
| Vocative | exprōbrāte | exprōbrāta | exprōbrātum | exprōbrātī | exprōbrātae | exprōbrāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.