expugnatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of expugnō.
Participle
expugnātus m (feminine expugnāta, neuter expugnātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | expugnātus | expugnāta | expugnātum | expugnātī | expugnātae | expugnāta | |
| Genitive | expugnātī | expugnātae | expugnātī | expugnātōrum | expugnātārum | expugnātōrum | |
| Dative | expugnātō | expugnātae | expugnātō | expugnātīs | expugnātīs | expugnātīs | |
| Accusative | expugnātum | expugnātam | expugnātum | expugnātōs | expugnātās | expugnāta | |
| Ablative | expugnātō | expugnātā | expugnātō | expugnātīs | expugnātīs | expugnātīs | |
| Vocative | expugnāte | expugnāta | expugnātum | expugnātī | expugnātae | expugnāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.