exultans
Latin
Etymology
Present participle of exultō.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | exultāns | exultāns | exultantēs | exultantia | |
| Genitive | exultantis | exultantis | exultantium | exultantium | |
| Dative | exultantī | exultantī | exultantibus | exultantibus | |
| Accusative | exultantem | exultāns | exultantēs, exultantīs | exultantia | |
| Ablative | exultante, exultantī1 | exultante, exultantī1 | exultantibus | exultantibus | |
| Vocative | exultāns | exultāns | exultantēs | exultantia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.