fág
Irish
Etymology
From Old Irish ·fácaib, prototonic form of fo·ácaib, from *fo-ad-gaib-, from Proto-Celtic *gabyeti (“take, hold”), from Proto-Indo-European *gʰeh₁bʰ- (“to take”); compare Welsh gafael (“hold”), Latin habeō (“have”).
Verb
fág (present analytic fágann, future analytic fágfaidh, verbal noun fágáil, past participle fágtha)
Conjugation
First Conjugation (A)
| singular | plural | relative | autonomous | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||
| indicative | present | fágaim | fágann tú; fágair† |
fágann sé, sí | fágaimid | fágann sibh | fágann siad; fágaid† |
a fhágann; a fhágas / a bhfágann*; a bhfágas* |
fágtar |
| past | d'fhág mé; d'fhágas / fhág mé‡; fhágas‡ |
d'fhág tú; d'fhágais / fhág tú; fhágais‡ |
d'fhág sé, sí / fhág sé, sí‡ |
d'fhágamar; d'fhág muid / fhágamar; fhág muid‡ |
d'fhág sibh; d'fhágabhair / fhág sibh; fhágabhair‡ |
d'fhág siad; d'fhágadar / fhág siad; fhágadar‡ |
a d'fhág / ar fhág* |
fágadh | |
| past habitual | d'fhágainn / fhágainn‡; bhfágainn‡‡ |
d'fhágtá / fhágtá‡; bhfágtᇇ |
d'fhágadh sé, sí / fhágadh sé, sí‡; bhfágadh sé, s퇇 |
d'fhágaimis; d'fhágadh muid / fhágaimis; fhágadh muid‡; bhfágaimis‡‡; bhfágadh muid‡‡ |
d'fhágadh sibh / fhágadh sibh‡; bhfágadh sibh‡‡ |
d'fhágaidís; d'fhágadh siad / fhágaidís; fhágadh siad‡; bhfágaidís‡‡; bhfágadh siad‡‡ |
a d'fhágadh / a bhfágadh* |
d'fhágtaí / fhágtaí‡; bhfágta퇇 | |
| future | fágfaidh mé; fágfad |
fágfaidh tú; fágfair† |
fágfaidh sé, sí | fágfaimid; fágfaidh muid |
fágfaidh sibh | fágfaidh siad; fágfaid† |
a fhágfaidh; a fhágfas / a bhfágfaidh*; a bhfágfas* |
fágfar | |
| conditional | d'fhágfainn / fhágfainn‡; bhfágfainn‡‡ | d'fhágfá / fhágfá‡; bhfágfᇇ | d'fhágfadh sé, sí / fhágfadh sé, sí‡; bhfágfadh sé, s퇇 | d'fhágfaimis; d'fhágfadh muid / fhágfaimis‡; fhágfadh muid‡; bhfágfaimis‡‡; bhfágfadh muid‡‡ | d'fhágfadh sibh / fhágfadh sibh‡; bhfágfadh sibh‡‡ | d'fhágfaidís; d'fhágfadh siad / fhágfaidís‡; fhágfadh siad‡; bhfágfaidís‡‡; bhfágfadh siad‡‡ | a d'fhágfadh / a bhfágfadh* |
d'fhágfaí / fhágfaí‡; bhfágfa퇇 | |
| subjunctive | present | go bhfága mé; go bhfágad† |
go bhfága tú; go bhfágair† |
go bhfága sé, sí | go bhfágaimid; go bhfága muid |
go bhfága sibh | go bhfága siad; go bhfágaid† |
— | go bhfágtar |
| past | dá bhfágainn | dá bhfágtá | dá bhfágadh sé, sí | dá bhfágaimis; dá bhfágadh muid |
dá bhfágadh sibh | dá bhfágaidís; dá bhfágadh siad |
— | dá bhfágtaí | |
| imperative | fágaim | fág | fágadh sé, sí | fágaimis | fágaigí; fágaidh† |
fágaidís | — | fágtar | |
| verbal noun | fágáil | ||||||||
| past participle | fágtha | ||||||||
* Indirect relative
† Archaic or dialect form
‡ Dependent form
‡‡ Dependent form used with particles that trigger eclipsis
- Alternative past indicative analytic form: d’fhágaibh
Synonyms
- (go away): imigh
Derived terms
Mutation
| Irish mutation | ||
|---|---|---|
| Radical | Lenition | Eclipsis |
| fág | fhág | bhfág |
| Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs. | ||
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.