factitatus
Latin
    
    Etymology
    
Perfect passive participle of factitō.
Participle
    
factitātus (feminine factitāta, neuter factitātum); first/second-declension participle
Declension
    
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | factitātus | factitāta | factitātum | factitātī | factitātae | factitāta | |
| Genitive | factitātī | factitātae | factitātī | factitātōrum | factitātārum | factitātōrum | |
| Dative | factitātō | factitātō | factitātīs | ||||
| Accusative | factitātum | factitātam | factitātum | factitātōs | factitātās | factitāta | |
| Ablative | factitātō | factitātā | factitātō | factitātīs | |||
| Vocative | factitāte | factitāta | factitātum | factitātī | factitātae | factitāta | |
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.