fatus
Latin
Etymology
Perfect active participle of for (“speak, say”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈfaː.tus/, [ˈfäːt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈfa.tus/, [ˈfäːt̪us]
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | fātus | fāta | fātum | fātī | fātae | fāta | |
| Genitive | fātī | fātae | fātī | fātōrum | fātārum | fātōrum | |
| Dative | fātō | fātō | fātīs | ||||
| Accusative | fātum | fātam | fātum | fātōs | fātās | fāta | |
| Ablative | fātō | fātā | fātō | fātīs | |||
| Vocative | fāte | fāta | fātum | fātī | fātae | fāta | |
Declension
Fourth-declension noun.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative | fātus | fātūs |
| Genitive | fātūs | fātuum |
| Dative | fātuī | fātibus |
| Accusative | fātum | fātūs |
| Ablative | fātū | fātibus |
| Vocative | fātus | fātūs |
See also
References
- “fatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “fatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- fatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- fatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
Volapük
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.