festinatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of festīnō.
Participle
festīnātus m (feminine festīnāta, neuter festīnātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | festīnātus | festīnāta | festīnātum | festīnātī | festīnātae | festīnāta | |
| Genitive | festīnātī | festīnātae | festīnātī | festīnātōrum | festīnātārum | festīnātōrum | |
| Dative | festīnātō | festīnātae | festīnātō | festīnātīs | festīnātīs | festīnātīs | |
| Accusative | festīnātum | festīnātam | festīnātum | festīnātōs | festīnātās | festīnāta | |
| Ablative | festīnātō | festīnātā | festīnātō | festīnātīs | festīnātīs | festīnātīs | |
| Vocative | festīnāte | festīnāta | festīnātum | festīnātī | festīnātae | festīnāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.