fingens
Latin
Etymology
Present participle of fingō.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | fingēns | fingēns | fingentēs | fingentia | |
| Genitive | fingentis | fingentis | fingentium | fingentium | |
| Dative | fingentī | fingentī | fingentibus | fingentibus | |
| Accusative | fingentem | fingēns | fingentēs, fingentīs | fingentia | |
| Ablative | fingente, fingentī1 | fingente, fingentī1 | fingentibus | fingentibus | |
| Vocative | fingēns | fingēns | fingentēs | fingentia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.