fucatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of fūcō.
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | fūcātus | fūcāta | fūcātum | fūcātī | fūcātae | fūcāta | |
| Genitive | fūcātī | fūcātae | fūcātī | fūcātōrum | fūcātārum | fūcātōrum | |
| Dative | fūcātō | fūcātō | fūcātīs | ||||
| Accusative | fūcātum | fūcātam | fūcātum | fūcātōs | fūcātās | fūcāta | |
| Ablative | fūcātō | fūcātā | fūcātō | fūcātīs | |||
| Vocative | fūcāte | fūcāta | fūcātum | fūcātī | fūcātae | fūcāta | |
Derived terms
References
- “fucatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “fucatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- fucatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.