gölük

Turkish

Alternative forms

Etymology

From Ottoman Turkish كولك‎ (gölük/kölük, “beast of burden”), from Proto-Turkic *gȫl- (“harnessed animal”).[1] Cognate with Kazakh көлік (kölik), etc.

Noun

gölük

  1. (obsolete, dialectal) mount (animal)
    • 1946, Memduh Şevket Esendal, Otlakçı:
      Gölüğü yitirdim. -Ne gölüğü? Eşek hani, eşeği yitirdim de.
      I’ve lost the mount. What mount? The donkey, I lost it.

Declension
Inflection
Nominative gölük
Definite accusative gölüğü
Singular Plural
Nominative gölük gölükler
Definite accusative gölüğü gölükleri
Dative gölüğe gölüklere
Locative gölükte gölüklerde
Ablative gölükten gölüklerden
Genitive gölüğün gölüklerin

Further reading
  • gölük in Turkish dictionaries at Türk Dil Kurumu

References
  1. Starostin, Sergei; Dybo, Anna; Mudrak, Oleg (2003), “*gȫl-”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.