günahkâr

Turkish

Etymology

From Persian گناه‌کار‎ (gonâh-kâr). structurally: günah +‎ -kâr

Pronunciation
  • IPA(key): /ɡynahkˈjaɾ/
  • Hyphenation: gü‧nah‧kâr

Adjective

günahkâr (comparative daha günahkâr, superlative en günahkâr)

  1. sinner

Noun

günahkâr (definite accusative günahkârı, plural günahkârlar)

  1. sinner, a person who has sinned.

Declension
Inflection
Nominative günahkâr
Definite accusative günahkârı
Singular Plural
Nominative günahkâr günahkârlar
Definite accusative günahkârı günahkârları
Dative günahkâra günahkârlara
Locative günahkârda günahkârlarda
Ablative günahkârdan günahkârlardan
Genitive günahkârın günahkârların
Possessive forms
Singular Plural
1st singular günahkârım günahkârlarım
2nd singular günahkârın günahkârların
3rd singular günahkârı günahkârları
1st plural günahkârımız günahkârlarımız
2nd plural günahkârınız günahkârlarınız
3rd plural günahkârları günahkârları
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.