galaticor
Latin
    
    Etymology
    
From Galatae.
Pronunciation
    
- (Classical) IPA(key): /ɡaˈla.ti.kor/, [ɡäˈɫ̪ät̪ɪkɔr]
 - (Ecclesiastical) IPA(key): /ɡaˈla.ti.kor/, [ɡäˈläːt̪ikor]
 
Verb
    
galaticor (present infinitive galaticārī, perfect active galaticatus sum); first conjugation, deponent
- to mingle Jewish and Christian ceremonies after the manner of the Galatians
 
Conjugation
    
| Conjugation of galaticor (first conjugation, deponent) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| indicative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | galaticor | galaticāris, galaticāre  | 
galaticātur | galaticāmur | galaticāminī | galaticantur | 
| imperfect | galaticābar | galaticābāris, galaticābāre  | 
galaticābātur | galaticābāmur | galaticābāminī | galaticābantur | |
| future | galaticābor | galaticāberis, galaticābere  | 
galaticābitur | galaticābimur | galaticābiminī | galaticābuntur | |
| perfect | galaticatus + present active indicative of sum | ||||||
| pluperfect | galaticatus + imperfect active indicative of sum | ||||||
| future perfect | galaticatus + future active indicative of sum | ||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | galaticer | galaticēris, galaticēre  | 
galaticētur | galaticēmur | galaticēminī | galaticentur | 
| imperfect | galaticārer | galaticārēris, galaticārēre  | 
galaticārētur | galaticārēmur | galaticārēminī | galaticārentur | |
| perfect | galaticatus + present active subjunctive of sum | ||||||
| pluperfect | galaticatus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
| imperative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | — | galaticāre | — | — | galaticāminī | — | 
| future | — | galaticātor | galaticātor | — | — | galaticantor | |
| non-finite forms | active | passive | |||||
| present | perfect | future | present | perfect | future | ||
| infinitives | galaticārī | galaticatum esse | galaticatūrum esse | — | — | — | |
| participles | galaticāns | galaticatus | galaticatūrus | — | — | galaticandus | |
| verbal nouns | gerund | supine | |||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
| galaticandī | galaticandō | galaticandum | galaticandō | galaticatum | galaticatū | ||
References
    
- “galaticor”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
 
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.