gannitus
Latin
Etymology
From ganniō (“yelp; grumble”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ɡanˈniː.tus/, [ɡänˈniːt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ɡanˈni.tus/, [ɡänˈniːt̪us]
Noun
gannītus m (genitive gannītūs); fourth declension
Declension
Fourth-declension noun.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative | gannītus | gannītūs |
| Genitive | gannītūs | gannītuum |
| Dative | gannītuī | gannītibus |
| Accusative | gannītum | gannītūs |
| Ablative | gannītū | gannītibus |
| Vocative | gannītus | gannītūs |
Related terms
References
- “gannitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- gannitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.