gecennan
Old English
Etymology
From ġe- + cennan. Cognate with Old High German gikennan.
Pronunciation
- IPA(key): /jeˈken.nɑn/
Verb
ġecennan
Conjugation
Conjugation of ġecennan (weak class 1)
| infinitive | ġecennan | ġecennenne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | ġecenne | ġecende |
| second person singular | ġecennest, ġecenst | ġecendest |
| third person singular | ġecenneþ, ġecenþ | ġecende |
| plural | ġecennaþ | ġecendon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | ġecenne | ġecende |
| plural | ġecennen | ġecenden |
| imperative | ||
| singular | ġecenn | |
| plural | ġecennaþ | |
| participle | present | past |
| ġecennende | ġecenned | |
References
- Joseph Bosworth and T. Northcote Toller (1898), “ge-cennan”, in An Anglo-Saxon Dictionary, 2nd edition, Oxford: Oxford University Press.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.