gemæne
Old English
Etymology
From Proto-Germanic *gamainiz, from Proto-Indo-European *mey- (“to change”), equivalent to ġe- + mǣne. Akin to Old Frisian mēne (“common, general”), Old Saxon gimēni (“common, general”), Old Dutch gemeini, Old High German gimeini, Gothic 𐌲𐌰𐌼𐌰𐌹𐌽𐍃 (gamains).
Pronunciation
- IPA(key): /jeˈmæːne/
Declension
| Weak | Strong | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| case | singular | plural | case | singular | plural | ||||||||
| m | n | f | m | n | f | m | n | f | |||||
| nominative | ġemǣna | ġemǣne | ġemǣne | ġemǣnan | nom. | ġemǣne | ġemǣne | ġemǣnu | ġemǣne | ġemǣnu, -e | ġemǣna, -e | ||
| accusative | ġemǣnan | ġemǣne | ġemǣnan | acc. | ġemǣnne | ġemǣne | ġemǣne | ġemǣne | ġemǣnu, -e | ġemǣna, -e | |||
| genitive | ġemǣnan | ġemǣnra, ġemǣnena | gen. | ġemǣnes | ġemǣnes | ġemǣnre | ġemǣnra | ||||||
| dative | ġemǣnan | ġemǣnum | dat. | ġemǣnum | ġemǣnum | ġemǣnre | ġemǣnum | ||||||
| instrumental | ġemǣne | ||||||||||||
Declension
Declension of gemæne (strong ja-stem)
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| nominative | ġemǣne | ġemǣnu |
| accusative | ġemǣne | ġemǣnu |
| genitive | ġemǣnes | ġemǣna |
| dative | ġemǣne | ġemǣnum |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.