gereksinim

Turkish

Etymology

From Turkish gerekmek, 'need'

Noun

gereksinim (definite accusative gereksinimi, plural gereksinimler)

  1. need, requirement

Declension
Inflection
Nominative gereksinim
Definite accusative gereksinimi
Singular Plural
Nominative gereksinim gereksinimler
Definite accusative gereksinimi gereksinimleri
Dative gereksinime gereksinimlere
Locative gereksinimde gereksinimlerde
Ablative gereksinimden gereksinimlerden
Genitive gereksinimin gereksinimlerin
Possessive forms
Singular Plural
1st singular gereksinimim gereksinimlerim
2nd singular gereksinimin gereksinimlerin
3rd singular gereksinimi gereksinimleri
1st plural gereksinimimiz gereksinimlerimiz
2nd plural gereksiniminiz gereksinimleriniz
3rd plural gereksinimleri gereksinimleri

Synonyms
  • gereksinim duymak, gereksinimi olmak
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.