gidragan
Old Saxon
    
    Etymology
    
From Proto-Germanic *gadraganą, from gi- + dragan.
Conjugation
    
Conjugation of gidragan (strong class 6)
| infinitive | gidragan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past | 
| 1st person singular | gidragu | gidrōh, gidrōg | 
| 2nd person singular | gidregis | gidrōgi | 
| 3rd person singular | gidregid | gidrōh, gidrōg | 
| plural | gidragad | gidrōgun | 
| subjunctive | present | past | 
| 1st person singular | gidrage | gidrōgi | 
| 2nd person singular | gidrages | gidrōgis | 
| 3rd person singular | gidrage | gidrōgi | 
| plural | gidragen | gidrōgin | 
| imperative | present | |
| singular | gidrag | |
| plural | gidragad | |
| participle | present | past | 
| gidragandi | gidragan | |
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.