gioire
Italian
Etymology
Borrowed from Old French joir. Doublet of godere.
Pronunciation
- IPA(key): /d͡ʒoˈi.re/
- Rhymes: -ire
- Hyphenation: gio‧ì‧re
Verb
gioìre (first-person singular present gioìsco, first-person singular past historic gioìi, past participle gioìto, auxiliary avére)
Conjugation
Conjugation of gioìre (-ire) (See Appendix:Italian verbs)
| infinitive | gioìre | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| auxiliary verb | avére | gerund | gioèndo | |||
| present participle | — | past participle | gioìto | |||
| person | singular | plural | ||||
| first | second | third | first | second | third | |
| indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | gioìsco | gioìsci | gioìsce | gioiàmo | gioìte | gioìscono |
| imperfect | gioìvo | gioìvi | gioìva | gioivàmo | gioivàte | gioìvano |
| past historic | gioìi | gioìsti | gioì | gioìmmo | gioìste | gioìrono |
| future | gioirò | gioirài | gioirà | gioirémo | gioiréte | gioirànno |
| conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | gioirèi | gioirésti | gioirèbbe, gioirébbe | gioirémmo | gioiréste | gioirèbbero, gioirébbero |
| subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
| present | gioìsca | gioìsca | gioìsca | gioiàmo | gioiàte | gioìscano |
| imperfect | gioìssi | gioìssi | gioìsse | gioìssimo | gioìste | gioìssero |
| imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
| gioìsci | gioìsca | gioiàmo | gioìte | gioìscano | ||
| negative imperative | non gioìre | non gioìsca | non gioiàmo | non gioìte | non gioìscano | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.