gnagha
Old Swedish
Etymology
From Old Norse gnaga, from Proto-Germanic *gnaganą.
Conjugation
Conjugation of gnagha (strong)
| present | past | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | gnagha | — | |||
| participle | gnaghandi, gnaghande | gnaghin | |||
| active voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
| iæk | gnagher | gnaghi, gnaghe | — | gnōgh | gnōghi, gnōghe |
| þū | gnagher | gnaghi, gnaghe | gnagh | gnōght | gnōghi, gnōghe |
| han | gnagher | gnaghi, gnaghe | — | gnōgh | gnōghi, gnōghe |
| vīr | gnaghum, gnaghom | gnaghum, gnaghom | gnaghum, gnaghom | gnōghum, gnōghom | gnōghum, gnōghom |
| īr | gnaghin | gnaghin | gnaghin | gnōghin | gnōghin |
| þēr | gnagha | gnaghin | — | gnōghu, -o | gnōghin |
| mediopassive voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
| iæk | gnaghs | gnaghis, gnaghes | — | gnōghs | gnōghis, gnōghes |
| þū | gnaghs | gnaghis, gnaghes | — | gnōghts | gnōghis, gnōghes |
| han | gnaghs | gnaghis, gnaghes | — | gnōghs | gnōghis, gnōghes |
| vīr | gnaghums, -oms | gnaghums, gnaghoms | — | gnōghums, gnōghoms | gnōghums, gnōghoms |
| īr | gnaghins | gnaghins | — | gnōghins | gnōghins |
| þēr | gnaghas | gnaghins | — | gnōghus, gnōghos | gnōghins |
Descendants
- Swedish: gnaga
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.