graniczyć

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /ɡraˈɲi.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -it͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: gra‧ni‧czyć

Verb

graniczyć impf

  1. (intransitive) to border
    Polska graniczy z Litwą. ― Poland borders Lithuania.

Conjugation
Conjugation of graniczyć impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive graniczyć
present tense 1st graniczę graniczymy
2nd graniczysz graniczycie
3rd graniczy graniczą
impersonal graniczy się
past tense 1st graniczyłem graniczyłam graniczyliśmy graniczyłyśmy
2nd graniczyłeś graniczyłaś graniczyliście graniczyłyście
3rd graniczył graniczyła graniczyło graniczyli graniczyły
impersonal graniczono
future tense 1st będę graniczył,
będę graniczyć
 będę graniczyła,
będę graniczyć
 będziemy graniczyli,
będziemy graniczyć
 będziemy graniczyły,
będziemy graniczyć
2nd będziesz graniczył,
będziesz graniczyć
 będziesz graniczyła,
będziesz graniczyć
 będziecie graniczyli,
będziecie graniczyć
 będziecie graniczyły,
będziecie graniczyć
3rd będzie graniczył,
będzie graniczyć
 będzie graniczyła,
będzie graniczyć
 będzie graniczyło,
będzie graniczyć
 będą graniczyli,
będą graniczyć
 będą graniczyły,
będą graniczyć
impersonal będzie graniczyć się
conditional 1st graniczyłbym graniczyłabym graniczylibyśmy graniczyłybyśmy
2nd graniczyłbyś graniczyłabyś graniczylibyście graniczyłybyście
3rd graniczyłby graniczyłaby graniczyłoby graniczyliby graniczyłyby
impersonal graniczono by
imperative 1st niech graniczę graniczmy
2nd granicz graniczcie
3rd niech graniczy niech graniczą
active adjectival participle graniczący granicząca graniczące graniczący graniczące
contemporary adverbial participle granicząc
verbal noun graniczenie

Further reading
  • graniczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • graniczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.