grimm
Old English
Alernative forms
Etymology
From Proto-Germanic *grimmaz, from Proto-Indo-European *gʰrem- (“to thunder”). Cognate with Old Saxon grim, Old High German grim (German grimm, grimmig), Old Norse grimmr (Danish grim, Swedish grym); and with Greek χρεμίζω (chremízo), Old Church Slavonic грьмѣти (grĭměti) (Russian греме́ть (gremétʹ)), Latvian gremt. See grim for further information.
Pronunciation
- IPA(key): /ɡrimm/, [ɡrim]
Declension
Declension of grimm — Strong
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | grimm | grimm | grimm |
| Accusative | grimne | grimme | grimm |
| Genitive | grimmes | grimre | grimmes |
| Dative | grimmum | grimre | grimmum |
| Instrumental | grimme | grimre | grimme |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | grimme | grimma, grimme | grimm |
| Accusative | grimme | grimma, grimme | grimm |
| Genitive | grimra | grimra | grimra |
| Dative | grimmum | grimmum | grimmum |
| Instrumental | grimmum | grimmum | grimmum |
Declension of grimm — Weak
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | grimma | grimme | grimme |
| Accusative | grimman | grimman | grimme |
| Genitive | grimman | grimman | grimman |
| Dative | grimman | grimman | grimman |
| Instrumental | grimman | grimman | grimman |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | grimman | grimman | grimman |
| Accusative | grimman | grimman | grimman |
| Genitive | grimra, grimmena | grimra, grimmena | grimra, grimmena |
| Dative | grimmum | grimmum | grimmum |
| Instrumental | grimmum | grimmum | grimmum |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.