grinniken
Dutch
Etymology
From grinnen or grijnen + -iken.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɣrɪ.nə.kə(n)/
- Hyphenation: grin‧ni‧ken
Inflection
| Inflection of grinniken (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | grinniken | |||
| past singular | grinnikte | |||
| past participle | gegrinnikt | |||
| infinitive | grinniken | |||
| gerund | grinniken n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | grinnik | grinnikte | ||
| 2nd person sing. (jij) | grinnikt | grinnikte | ||
| 2nd person sing. (u) | grinnikt | grinnikte | ||
| 2nd person sing. (gij) | grinnikt | grinnikte | ||
| 3rd person singular | grinnikt | grinnikte | ||
| plural | grinniken | grinnikten | ||
| subjunctive sing.1 | grinnike | grinnikte | ||
| subjunctive plur.1 | grinniken | grinnikten | ||
| imperative sing. | grinnik | |||
| imperative plur.1 | grinnikt | |||
| participles | grinnikend | gegrinnikt | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.