grodzić

Polish

grodzić impf

(transitive, of a person) to fence, to fence off, to enclose (to build a fence)
(transitive, of a construction) to enclose, to fence
- 1910, Franciszek Jaworski, Lwów stary i wczorajszy, Nakładem "Kurjera Lwowskiego":
  Z jednej strony grodził ją nieistniejący dziś kościół sw. Marka...
  The church of St. Mark, not extant today, enclosed it [a rural area] on one side...
(reflexive) to fence oneself

Conjugation of grodzić impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		grodzić
present tense	1^st	grodzę			grodzimy
	2^nd	grodzisz			grodzicie
	3^rd	grodzi			grodzą
	impersonal	grodzi się
past tense	1^st	grodziłem	grodziłam		grodziliśmy	grodziłyśmy
	2^nd	grodziłeś	grodziłaś		grodziliście	grodziłyście
	3^rd	grodził	grodziła	grodziło	grodzili	grodziły
	impersonal	grodzono
future tense	1^st	będę grodził, będę grodzić	będę grodziła, będę grodzić		będziemy grodzili, będziemy grodzić	będziemy grodziły, będziemy grodzić
	2^nd	będziesz grodził, będziesz grodzić	będziesz grodziła, będziesz grodzić		będziecie grodzili, będziecie grodzić	będziecie grodziły, będziecie grodzić
	3^rd	będzie grodził, będzie grodzić	będzie grodziła, będzie grodzić	będzie grodziło, będzie grodzić	będą grodzili, będą grodzić	będą grodziły, będą grodzić
	impersonal	będzie grodzić się
conditional	1^st	grodziłbym	grodziłabym		grodzilibyśmy	grodziłybyśmy
	2^nd	grodziłbyś	grodziłabyś		grodzilibyście	grodziłybyście
	3^rd	grodziłby	grodziłaby	grodziłoby	grodziliby	grodziłyby
	impersonal	grodzono by
imperative	1^st	niech grodzę			gródźmy
	2^nd	gródź			gródźcie
	3^rd	niech grodzi			niech grodzą
active adjectival participle		grodzący	grodząca	grodzące	grodzący	grodzące
passive adjectival participle		grodzony	grodzona	grodzone	grodzeni	grodzone
contemporary adverbial participle		grodząc
verbal noun		grodzenie

Alternate imperative forms grodź, grodźmy, grodźcie are more rarely used.

verbs

noun