grunniens
Latin
Etymology
Present participle of grunniō.
Declension
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | grunniēns | grunniēns | grunnientēs | grunnientia | |
| Genitive | grunnientis | grunnientis | grunnientium | grunnientium | |
| Dative | grunnientī | grunnientī | grunnientibus | grunnientibus | |
| Accusative | grunnientem | grunniēns | grunnientēs, grunnientīs | grunnientia | |
| Ablative | grunniente, grunnientī1 | grunniente, grunnientī1 | grunnientibus | grunnientibus | |
| Vocative | grunniēns | grunniēns | grunnientēs | grunnientia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.