hýr
See also: hyr
Icelandic
Etymology
From Old Norse hýrr, from Proto-Germanic *hiurijaz, *gahiurijaz, perhaps derived with a locative suffix *-r- from the stem *hiw- (compare Icelandic hjú, hjón and hýbýli), then originally denoting a connection to the home and family with the connotation of happiness and comfort as among one's loved ones.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈçiːr/
- Rhymes: -iːr
Adjective
hýr (comparative hýrari, superlative hýrastur)
Declension
positive (strong declension)
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | hýr | hýr | hýrt |
| accusative | hýran | hýra | hýrt |
| dative | hýrum | hýrri | hýru |
| genitive | hýrs | hýrrar | hýrs |
| plural | masculine | feminine | neuter |
| nominative | hýrir | hýrar | hýr |
| accusative | hýra | hýrar | hýr |
| dative | hýrum | hýrum | hýrum |
| genitive | hýrra | hýrra | hýrra |
positive (weak declension)
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | hýri | hýra | hýra |
| accusative | hýra | hýru | hýra |
| dative | hýra | hýru | hýra |
| genitive | hýra | hýru | hýra |
| plural | masculine | feminine | neuter |
| nominative | hýru | hýru | hýru |
| accusative | hýru | hýru | hýru |
| dative | hýru | hýru | hýru |
| genitive | hýru | hýru | hýru |
comparative
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | hýrari | hýrari | hýrara |
| accusative | hýrari | hýrari | hýrara |
| dative | hýrari | hýrari | hýrara |
| genitive | hýrari | hýrari | hýrara |
| plural | masculine | feminine | neuter |
| nominative | hýrari | hýrari | hýrari |
| accusative | hýrari | hýrari | hýrari |
| dative | hýrari | hýrari | hýrari |
| genitive | hýrari | hýrari | hýrari |
superlative (strong declension)
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | hýrastur | hýrust | hýrast |
| accusative | hýrastan | hýrasta | hýrast |
| dative | hýrustum | hýrastri | hýrustu |
| genitive | hýrasts | hýrastrar | hýrasts |
| plural | masculine | feminine | neuter |
| nominative | hýrastir | hýrastar | hýrust |
| accusative | hýrasta | hýrastar | hýrust |
| dative | hýrustum | hýrustum | hýrustum |
| genitive | hýrastra | hýrastra | hýrastra |
superlative (weak declension)
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | hýrasti | hýrasta | hýrasta |
| accusative | hýrasta | hýrustu | hýrasta |
| dative | hýrasta | hýrustu | hýrasta |
| genitive | hýrasta | hýrustu | hýrasta |
| plural | masculine | feminine | neuter |
| nominative | hýrustu | hýrustu | hýrustu |
| accusative | hýrustu | hýrustu | hýrustu |
| dative | hýrustu | hýrustu | hýrustu |
| genitive | hýrustu | hýrustu | hýrustu |
References
- “hýr” in: Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)
Old Norse
Adjective
hýr
- inflection of hýrr:
- positive degree strong feminine nominative singular
- positive degree strong neuter nominative/accusative plural
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.