habitualis
Latin
    
    
Pronunciation
    
- (Classical) IPA(key): /ha.bi.tuˈaː.lis/, [häbɪt̪uˈäːlʲɪs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /a.bi.tuˈa.lis/, [äbit̪uˈäːlis]
Adjective
    
habituālis (neuter habituāle, adverb habitualiter); third-declension two-termination adjective
Declension
    
Third-declension two-termination adjective.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | habituālis | habituāle | habituālēs | habituālia | |
| Genitive | habituālis | habituālium | |||
| Dative | habituālī | habituālibus | |||
| Accusative | habituālem | habituāle | habituālēs habituālīs | habituālia | |
| Ablative | habituālī | habituālibus | |||
| Vocative | habituālis | habituāle | habituālēs | habituālia | |
Descendants
    
References
    
- habitualis in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.