haldinn
Icelandic
Etymology
Past participle of halda (“to hold”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈhaltɪn(ː)/
Adjective
haldinn
- held
- Litla stúlkan er þungt haldin eftir slysið.
- The little girl is seriously ill after the accident.
- Hún var haldin skemmdarfýsn á hennar yngri árum.
- She was vandalous in her younger years.
Derived terms
- vanhaldinn (someone underfed, a violated contract)
- vel haldinn (well treated)
- þungt haldinn (seriously ill)
- heilu og höldnu
- vera haldinn heimþrá (to be homesick)
- vera haldinn skemmdarfýsn (to have vandalistic tendencies, to be vandalous)
Old Norse
Etymology
Past participle of halda.
Participle
haldinn
Declension
Strong declension of haldinn
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | haldinn | haldin | haldit |
| accusative | haldinn | haldna | haldit |
| dative | hǫldnum | haldinni | hǫldnu |
| genitive | haldins | haldinnar | haldins |
| plural | masculine | feminine | neuter |
| nominative | haldnir | haldnar | haldin |
| accusative | haldna | haldnar | haldin |
| dative | hǫldnum | hǫldnum | hǫldnum |
| genitive | haldinna | haldinna | haldinna |
Weak declension of haldinn
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | haldni | haldna | haldna |
| accusative | haldna | hǫldnu | haldna |
| dative | haldna | hǫldnu | haldna |
| genitive | haldna | hǫldnu | haldna |
| plural | masculine | feminine | neuter |
| nominative | hǫldnu | hǫldnu | hǫldnu |
| accusative | hǫldnu | hǫldnu | hǫldnu |
| dative | hǫldnum | hǫldnum | hǫldnum |
| genitive | hǫldnu | hǫldnu | hǫldnu |
References
- “haldinn”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.