hortulanus
Latin
Etymology
From hortulus.
Noun
hortulānus m (genitive hortulānī); second declension
Declension
Second-declension noun.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative | hortulānus | hortulānī |
| Genitive | hortulānī | hortulānōrum |
| Dative | hortulānō | hortulānīs |
| Accusative | hortulānum | hortulānōs |
| Ablative | hortulānō | hortulānīs |
| Vocative | hortulāne | hortulānī |
Descendants
References
- “hortulanus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- hortulanus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.