humiliatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of humiliō.
Participle
humiliātus m (feminine humiliāta, neuter humiliātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | humiliātus | humiliāta | humiliātum | humiliātī | humiliātae | humiliāta | |
| Genitive | humiliātī | humiliātae | humiliātī | humiliātōrum | humiliātārum | humiliātōrum | |
| Dative | humiliātō | humiliātae | humiliātō | humiliātīs | humiliātīs | humiliātīs | |
| Accusative | humiliātum | humiliātam | humiliātum | humiliātōs | humiliātās | humiliāta | |
| Ablative | humiliātō | humiliātā | humiliātō | humiliātīs | humiliātīs | humiliātīs | |
| Vocative | humiliāte | humiliāta | humiliātum | humiliātī | humiliātae | humiliāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.