hvirfla
Old Norse
Etymology 1
From Proto-Germanic *hwirbilōną. Equivalent to hvirfill + -la.
Conjugation
Conjugation of hvirfla — active (weak class 2)
| infinitive | hvirfla | |
|---|---|---|
| present participle | hvirflandi | |
| past participle | hvirflaðr | |
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | hvirfla | hvirflaða |
| 2nd-person singular | hvirflar | hvirflaðir |
| 3rd-person singular | hvirflar | hvirflaði |
| 1st-person plural | hvirflum | hvirfluðum |
| 2nd-person plural | hvirflið | hvirfluðuð |
| 3rd-person plural | hvirfla | hvirfluðu |
| subjunctive | present | past |
| 1st-person singular | hvirfla | hvirflaða |
| 2nd-person singular | hvirflir | hvirflaðir |
| 3rd-person singular | hvirfli | hvirflaði |
| 1st-person plural | hvirflim | hvirflaðim |
| 2nd-person plural | hvirflið | hvirflaðið |
| 3rd-person plural | hvirfli | hvirflaði |
| imperative | present | |
| 2nd-person singular | hvirfla | |
| 1st-person plural | hvirflum | |
| 2nd-person plural | hvirflið | |
Descendants
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
References
- “hvirfla”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.