ilolliin
Ingrian
Etymology
From ilo (“joy”) + -lliin.
Pronunciation
- (Ala-Laukaa) IPA(key): /ˈilolːine/, [ˈiɫo̞lˌlʲine̞]
- (Soikkola) IPA(key): /ˈilolːiːn/, [ˈiɫo̞lːiːn]
- Rhymes: -ine, -ilolːiːn
- Hyphenation: i‧lol‧liin
Declension
| Declension of ilolliin (type 1/jokahiin, no gradation) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | ilolliin | ilolliset |
| genitive | ilollisen | ilollissiin |
| partitive | ilollista, ilollist | ilollissia |
| illative | ilollissee | ilollissii |
| inessive | ilollises | ilollisis |
| elative | ilollisest | ilollisist |
| allative | ilolliselle | ilollisille |
| adessive | ilollisel | ilollisil |
| ablative | ilolliselt | ilollisilt |
| translative | ilolliseks | ilollisiks |
| essive | ilollisenna, ilollisseen | ilollisinna, ilollissiin |
| exessive1) | ilollisent | ilollisint |
| 1) obsolete *) the accusative corresponds with either the genitive (sg) or nominative (pl) **) the comitative is formed by adding the suffix -ka? or -kä? to the genitive. | ||
References
- Ruben E. Nirvi (1971) Inkeroismurteiden Sanakirja, Helsinki: Suomalais-Ugrilainen Seura, page 92
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.