immoratus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of immoror.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | immorātus | immorāta | immorātum | immorātī | immorātae | immorāta | |
| Genitive | immorātī | immorātae | immorātī | immorātōrum | immorātārum | immorātōrum | |
| Dative | immorātō | immorātae | immorātō | immorātīs | immorātīs | immorātīs | |
| Accusative | immorātum | immorātam | immorātum | immorātōs | immorātās | immorāta | |
| Ablative | immorātō | immorātā | immorātō | immorātīs | immorātīs | immorātīs | |
| Vocative | immorāte | immorāta | immorātum | immorātī | immorātae | immorāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.