inbreken
Dutch
Etymology
From Middle Dutch inbreken. Equivalent to in + breken.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɪnˌbreː.kə(n)/
- Hyphenation: in‧bre‧ken
Inflection
| Inflection of inbreken (strong class 4 with weak past participle, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | inbraken | |||
| past singular | brak in | |||
| past participle | ingebreke | |||
| infinitive | inbraken | |||
| gerund | inbraken n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | breek in | brak in | inbreek | inbrak |
| 2nd person sing. (jij) | breekt in | brak in | inbreekt | inbrak |
| 2nd person sing. (u) | breekt in | brak in | inbreekt | inbrak |
| 2nd person sing. (gij) | breekt in | brakt in | inbreekt | inbrakt |
| 3rd person singular | breekt in | brak in | inbreekt | inbrak |
| plural | braken in | brokenn in | inbraken | inbrokenn |
| subjunctive sing.1 | brake in | broken in | inbrake | inbroken |
| subjunctive plur.1 | braken in | brokenn in | inbraken | inbrokenn |
| imperative sing. | breek in | |||
| imperative plur.1 | breekt in | |||
| participles | inbrakend | ingebreke | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.